خرس سیاه بلوچی

خرس سیاه بلوچی :

نام انگلیسی : Baluchistan Bear

نام علمی  :Ursus thibetanus gerdrosianus

 خرس سياه به راسته گوشت خوران (carnivora) تعلق داشته كه تقريباً همه آنها شكارگر بوده و دندان‌هايشان براي پاره كردن گوشت سازگار شده است.

   دندان‌هاي نيش بلند و مخروطي براي گرفتن طعمه و دندان‌هاي آسيا داراي لبه تيز و برنده بوده و در گوشت خوردن، آخرين دندان پيش‌ كيسا در فك بالا و اولين دندان آسيا در فك پايين رشد بيشتري داشته و لبه‌هاي تيز و برنده دارد كه به آنها لبه‌هاي گوشت‌بر گويند و براي اينكه گوشت خوران بتوانند در دوران بارداري هم غذاي خود را از طريق شكار به‌دست آورند، دوران بارداري‌شان كوتاه شده و نوزادان آنها با چشمان بسته به‌دنيا مي‌آيند و جمعت گوشت‌خوران همواره در مقايسه با جمعيت طعمه يا شكار پايين‌تر است.

خصوصيات ظاهري خرس سياه

‌   خرس سياه در تقسيمات Iucn جزو گونه‌هاي در معرض انقراض قرار گرفته و بسيار حائز اهميت است. از نظر جثه نسبت به خرس قهوه‌اي كوچك‌تر است و اندازه آن به تناسب فصل سال و نوع تغذيه بين 6/1 - 30/1 سانتي‌متر و وزن آن نيز تا 200 كيلوگرم مي‌رسد. اندازه دم حيوان 10 - 8 سانتي‌متر است، گوش‌ها نسبتاً بزرگ و لوله‌اي شكل با انتهاي گرد در دو پهلوي سر قرار دارد.

    اندازه دست‌ها و پاها كوتاه بوده كه به 5 انگلشت با ناخن‌هاي تيز و قوس‌دار ختم مي‌شود و حيوان را در بالا رفتن از درخت و صخره‌ها و كوه‌ها ياري مي‌كند. رنگ عمومي بدن سياه است و به‌جز در اطرف پوزه كه روشن‌تر است، لكه‌اي سفيد رنگ V شكلي روي سينه كه به‌طرف شانه كشيده شده وجود دارد. خرس‌ها كف رو هستند و مي‌توانند مانند انسان‌ها بر روي پاها بايستند و راه بروند كه اين حالت بيشتر در زمان خشم و تهاجم ديده مي‌شود. چشم‌هاي كوچك داشته و حسي بينايي و شنوايي حيوان خوب نبوده ولي حس بويايي آن بسيار حساس و قوي است. رژيم غذايي همه چيز خواري داشته به همين دليل داندان‌ها پهن‌تر از ساير گوشت‌خواران است و به آساني مي‌توانند هسته ميوه مانند خرما را خرد كنند.

خرس‌ها داري خواب زمستانه بوده و به اين صورت كه حيوان يك جاي امن و مطمئن را براي خواب انتخاب كرده و متابوليسم بدن خود را به حداقل رسانده بطوريكه ضربان قلب را تا 50 درصد كاهش مي‌دهد در اين زمان حيوان از ذخيره چربي بدن كه معمولا زير پوست مي‌باشد استفاه مي‌كند. خرس‌هاي سياه حدودا 24 سال عمر مي‌كنند .

پراکنش جهانی آن از پاکستان تا ژاپن تایلند و جنوب شرقی سیبری می باشد.

در ایران در استانهای سیستان و بلوچستان ،کرمان و شرق استان هرمزگان وجود دارد.

این گونه نماد تنوع زیستی استان هرمزگان است.